نظام تأمین غذایی طبیعی تمرکز بر مراحل پس از برداشت دارد. در این سیستم رسیدن محصول به مصرف کننده کوتاه‌ترین مسیر ممکن را طی می‌کند.
مفهومی وجود دارد که می گوید در یک فرآیند طبیعی تأمین غذایی – فرد محصولات مورد نیاز خود و خانواده و نزدیکان خود را کشت می‌کند و در همان محیط باغ:
- مراحل پایدارسازی (افزایش ماندگاری) و فرآوری را انجام می دهد.
- در فضایی مناسب ذخیره می‌کند.
- به تدریج مصرف می‌کند و مازاد مصرف خود را به تدریج به بازار عرضه می‌کند
در واقع با این اقدامات کشاورز بانکداری محصول را سازماندهی می‌کند و خودش بانکداری را انجام می‌دهد. در سیستم صنعتی کشاورز (چون توانمند نیست و به بازار دسترسی ندارد) فوراً محصول خود را -به قیمت نازل- می‌فروشد و بعد پولش را در بانک می‌گذارد و در دوره بدون محصول و دوره‌ای که می‌خواهد برای کشت بعدی سرمایه‌گذاری کند از موجودی نقد خود در بانک استفاده می‌کند.
سالها پیش ، بانکی در ایتالیا پنیر پارمزان را از کشاورز به عنوان وثیقه قبول می‌کرد و در انباری منظم و کنترل شده برای گذراندن دوره تخمیر و آماده شدن برای بازار نگهداری می‌کرد. از سال 1953 هم بانک کریدیتو امیلیانو Credito Emiliano یا همان Credem همین ایده را پیگیری می‌کند.
مزایا:
- توانمند سازی کشاورز برای تقویت سیستم از تولید به مصرف
- پایدارسازی سریع محصول و حذف وقفه از مزرعه تا کارخانه – ماندگاری بیشتر و حفظ کیفیت محصول در دوره انتظار مصرف
- کاهش مصرف سوخت به ازای هر کیلوگرم محصول تحویلی به مشتری
- تعاون مصرف کننده با کشاورز در تولید