جغرافی محصولات

جغرافی محصولات در ایران

توجه به جغرافی محصولات در ایران با توجه به اینکه ایران کشوری با اقلیم‌های بسیار متنوع است از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ایران در تولید زرشک رتبه اول، در تولید پسته پس از آمریکا و ترکیه رتبه سوم، در تولید سیب، گردو، گیلاس، کشمش، زردآلو، هلو و شلیل رتبه سوم، در تولید به، بادام، آلو و گوجه سبز رتبه پنجم، در تولید آلبالو و انگور رتبه هفتم و در تولید مرکبات و فندق رتبه هشتم دنیا را دارد.

بخش باغبانی چند زیربخش که با عنوان حوزه شناخته میشود دارد. حوزه میوه‌های سردسیری و خشک در حدود ۱ میلیون و ۸۰۰ هزار هکتار سطح در اختیار دارد و این حوزه حدود ۱۱ میلیون تن انواع میوه‌های معتدله، سردسیری و خشکبار ، وارد بازار می‌کند.

جغرافی محصول – انگور

انگور در گروه میوه‌های سردسیری و خشک دسته بندی شده‌است.

ایران با تولید 3 میلیون و 400 هزار تن انگور در رتبه هفتم دنیا و در تولید کشمش در رتبه سوم دنیا قرار دارد. این میزان محصول از 230 هزار هکتار مزارع آبی و 70 هزار هکتار مزارع دیم برداشت می‌شود.

 

منابع: ایران در جایگاه هفتم تولید انگور و سوم تولید کشمش جهان

جغرافی محصول – مرکبات

در بررسی جغرافی محصول اقلیم های مختلف می بینیم که جغرافی شمال کشور مناسب کشت برنج است. بر اساس گزارش فائو که در جدول زیر نمایش داده شده است ، ایران در تولید بیش از 60 محصول کشاورزی، رتبه‌های اول تا پانزدهم دنیا و در تولید مرکبات رتبه هشتم را به خود اختصاص داده است.

 

جدول جایگاه ایران از نظر فائو در تولید محصولات مختلف 

رتبه ایران در مرکبات
رتبه هشتم

به طور کلی مناطق نیمه گرمسیر و برخی از مناطق گرمسیر می‌توانند مناطق بسیار مناسبی برای تولید طیف وسیعی از مرکبات اعم از انواع پرتقال، نارنگی، لیموترش، لیمو شیرین، نارنج و سایر مرکبات باشند

در ایران مناطق مناسب برای ایجاد باغ مرکبات و فعالیت باغداری را در سه ناحیه بزرگ ناحیه شمالی، مرکزی وجنوبی می‌توان دسته بندی نمود.

نواحی شمالی( سواحل دریای خزر(کاسپین))، مازندران  و بخش‌هایی ازاستان‌های گلستان، گیلان به علت نزدیکی به دریا و متاثر شدن آب و هوای آن از دریا و در نتیجه دارا بودن آب و هوای خاص،شرایط مساعدی برای تولید مرکبات فراهم کرده است.

   شهرهای مهم

مازندران:تنکابن، رامسر، چالوس، نوشهر، ساری، قائمشهر، بابل، آمل، نور

گیلان: رودسر، لنگرود، طالش

گلستان: آزادشهر، مینودشت، رامیان، کردکوی، بنرگز

مناطق مرکزی: شامل بخش‌هایی از استان‌های فارس، کرمان، خوزستان، کهگیلویه و بویر احمد، کرمانشاه، خراسان جنوبی و ایلام ، اگرچه از میزان بارندگی  و رطوبت نسبی بالایی برخوردار نیست اما وجود رطوبت نسبی 50% و بارندگی تا 300 میلی متردر برخی از نقاط این مناطق همچنان آب و هوای مساعد را برای مرکبات فراهم می‌نماید. در این مناطق بر خلاف مناطق شمالی که سرمای شدید یکی از عوامل محدود کننده رشد و باردهی مرکبات است گرمای شدید و بادهای گرم و گرد و خاک مانع تداوم فعالیت باغداری مرکبات است.

   شهرهای مهم

فارس: ممسنی، مرودشت

کهگیلویه و بویر احمد: چرام

کرمانشاه: قصر شیرین

نواحی جنوبی: شامل هرمزگان و بخشهایی از استان‌های کرمان، فارس و خوزستان بدلیل نزدیکی به دریای خلیج فارس از رطوبت نسبی بالایی برخوردار بوده و دارای آب و هوای گرم هستند که شرایط مساعدی برای تولید مرکبات فراهم می‌آورند. جنس خاک این نواحی برای تولید لیمو عمانی و لیمو ترش نسبت به پرتقال و نارنگی مناسب تر هستند.

   شهرهای مهم

فارس: جهرم، قیر و کارزین، فیروزآباد، لارستان، داراب

هرمزگان: بندر عباس، میناب، رودان

جنوب کرمان: جیرفت، کهنوج، بم و شهداد

خوزستان: دزفول

سیستان و بلوچستان: ایرانشهر، چاه‌بهار، سراوان

 

در انتها برای اطلاع کامل از میزان تولید مرکبات در نواحی مختلف کشور، جدول زیر که خلاصه‌ای از جداول مختلف مرکز اطلاعات و آمار جهاد کشاورزی است اضافه شده است.

 

جایگاه ایران

جغرافی محصول – کیوی

کیوی میوه‌ای است که خاستگاهش کشور چین است و در جغرافی ایران نیز یک محصول جوان محسوب می شود چرا که کمتر از ۳۰ سال است که در ایران کاشته شده‌است. در واقع نهال کیوی برای اولین بار در ایران در منطقه خشکداران شهر نشتارود به ثمر نشست و به این ترتیب نشتارود بعنوان پایتخت کیوی ایران نام گرفته است. اولین بار آقای دکتر محمد امین البرزی صد نهال کیوی را در سال 1347 از فرانسه وارد ایران کرد و در فقیه‌آباد نشتارود کاشت ولی در دهه 60 با همت آقای محمدعبدالله محسنی کاشت کیوی در سراسر مازندران فراگیر شد.

سالانه بیش از چهار میلیون تن کیوی در جهان تولید می‌شود و چین با تولید سالانه  بالغ بر دو میلیون تن، بزرگ ‌ترین تولیدکننده این محصول به‌شمار می‌رود.

 ایتالیا و نیوزلند دومین و سومین تولیدکننده بزرگ کیوی جهان هستند و کشور ایران نیز جایگاه چهارم را به خود اختصاص داده است. بر اساس آمارهای منتشر شده از سوی سازمان فائو در سال ۲۰۱۹ ایران ۳۴۴ هزار و ۱۸۹ تن کیوی تولید کرده است. تنکابن و نشتارود نزدیک یک سوم کیوی کشور را تولید می کنند.

مازندران با 220 هزار تن تولید اول و گیلان با 190 هزار تن تولید دوم و گلستان رتبه سوم را در اختیار دارند.

در گیلان چوبر را قطب کیوی گیلان می‌دانند. چوبر یا چوبار شهری از شرق چسبیده به دریای خزر و از غرب به کوه‌های استان آذربایجان شرقی و تالشان، شهری از توابع شهرستان تالش در استان گیلان ایران است. این شهر در سال ۱۳۸۴ خورشیدی از ادغام پنج روستا تشکیل شد.

آب و هوای چوبر مرطوب و اکثراً بارانی است لذا کشاورزی مخصوصاً کاشت برنج و کیوی موجب رونق این شهر شده‌است.  بزرگترین صادرات کیوی و میوه و سبزیجات در شمال غرب ایران از چوبر انجام می‌شود.

منابع:

جغرافی محصول – سیب

بهترین سیب ایران در ارومیه ، میانه ، سمیرم و دماوند تولید می شود.

سیب بهاره کهنز نیز از معروفترین سیبهای گلاب کشور است

اخیرا سیب تو سرخ مجن شاهرود هم جایگاه خوبی در بازار سیب لوکس و پرطرفدار پیدا کرده است

جغرافی محصول – به و گلابی

به’ میوه ای زرد رنگ ، خوشبو ، گرد و یا به شکل گلابی است که سطح آن پوشیده از کرک بوده و دارای طعمی مطبوع ، شیرین و یا کمی ترش و تقریبا گس با گوشت خشک و کرکی است ، پخته شده میوه به دارای بو و طعمی خوش بوده و مربای به نیز خوشمزه و پرطرفدار است.

به و گلابی نطنز و اصفهان بسیار معروف است و عطر و بوی بسیار دلنشینی دارد.

جغرافی محصول - درخت به - روستای عنبران اردبیل
درخت به روستای عنبران اردبیل

گیوی ، مرکز شهرستان کوثر را شهر هیوا می‌ نامند ، میوه ‘به’ را در زبان آذری هیوا می‌گویند.

نوعی گلابی که بسیار شبیه به است به نام گلابی هیوا در کشور شناخته می شود.

شهرستان کوثر با مرکزیت شهر گیوی یکی از مراکز مهم تولید “به و گلابی” در کشور است.

شهر گیوی در ۸۵ کیلومتری جنوب اردبیل و ۳۰ کیلومتری شمال غربی خلخال قرار دارد.

حاجی آقاکیشی ، ملسی ، آجی شیرین و ترش انواع به‌های گیوی است که در این میان حاجی آقاکیشی رقم خاص شهر گیوی است که آبدار ، ترد و خوشمزه بوده و از نظر انبارداری نیز رقم آجی شیرین و برای تهیه مربا نیز رقم به ترش استفاده می‌شود.

شهر گیوی در کنار رودخانه کیوی چای یکی از شاخه ای رودخانه قزل‌اوزن قرار دارد و به همین دلیل اطراف شهر و رودخانه را باغ‌های میوه به ویژه به در برگرفته است.

 

جغرافی محصول – برنج

مناطقی از ایران که قابلیت کشت برنج دارند به ترتیب میزان تولید، در ادامه آمده است.

مازندران:

جغرافی محصول برنج تقریبا در تمام مازندران اعم از روستاها، صحراها، کوهپایه‌ها و حتی در اطراف شهرها قابلیت کشت انواع برنج پراکنده است. اما در برخی از نقاط، برنج – بویژه برنج طارم  با کیفیت تری بدست می‌آید – که اسامی تعدادی از مناطق معروف تر در زیر آمده است

  • فریدون کنار
  • دابودشت
  • لاریم
  • رودآب کوهستان بهشهر
  • روستاهاییکه در مسیر رودخانه تجن ساری قرار دارند
  • روستاهائیکه در مسیر رودخانه هراز آمل قرار دارند

گیلان:

همانند مازندران، تقریبا در تمام گیلان اعم از روستاها، صحراها، کوهپایه‌ها و حتی در اطراف شهرها قابلیت کشت انواع برنج وجود دارد اما در برخی از نقاط، محصول با کیفیت تری بدست می‌آید که اسامی تعدادی از مناطق معروف‌تر متعاقباً آمده است

  •  لنگرود
  •  آستانه اشرفیه
  •  لاهیجان
  •  رودسر

گلستان:

اگر چه مثل مازندران و گیلان همه مناطق آن قابلیت کشت برنج را ندارد اما در خیلی از مناطق آن و بویژه در سالهای اخیر شرایط کشت برنج فراهم تر شده است که مناطق معروف‌تر آن به شرح زیر است

  • آزادشهر
  • مینودشت
  • رامیان
  • گرگان

بیش از ۷۰درصد برنج کشور در سه استان فوق‌الذکر تولید میشود. از آنجا که میزان تولید برنج سه استان خیلی، بیشتر از نیاز خانوارهای آنها می‌باشد بنابراین در حجم زیاد وارد بازار میشود.

بسیاری از استانهای غیر شمالی نیز به کشت برنج اشتغال دارند اما حجم تولید آنها بسیار پایین و در بسیاری از موارد نیاز استان مربوطه را هم  برآورده نمی سازند به همین دلیل کمتر وارد بازار شده و در نتیجه کمتر شناخته شده هستند.

جغرافی محصول در سایر استانها

علاوه بر شمال کشور در اقصی نقاط این جغرافی وسیع برنج کشت می‌شود.

  • گهگیلویه و بویر احمد: این استان دارای برنج چمپا است.
  • ‌چهارمحال و بختیاری: با وجود منطقه کوهرنگ در این استان، شالیکاران این استان هم عمدتاً به کشت برنج کوهرنگ و چمپا اشتغال دارند.
  • قزوین: شالیکاران منطقه الموت و رجائی شهر به کشت برنج هاشمی و علی‌کاظمی علاقه‌مند هستند.
  • لرستان: برنج هاشمی مورد استقبال کشاورزان آنجاست
  • زنجان: اگر چه مبدا کشت برنج طارم، منطقه طارم در این استان بوده است اما در حال حاضر اقبال شالیکاران این استان به برنج هاشمی و علی‌کاظمی در بخشی از شهر زنجان، طارم و ماه‌نشان بالاتر است.
  • آذربایجان شرقی: همانند اردبیل دارای برنج صدری و علی‌کاظمی است که عمدتاً در میانه کشت می‌شود.
  • کردستان: برنج‌های گرده و شمشیری اقبال بالاتری دارد.
  • اردبیل: برنج صدری  از برنج‌های باکیفیت گیلان و نیز برنج علی کاظمی مورد استقبال شالیکاران در این استان است
  • خراسان رضوی: برنج طارم درونگربرنج طارم درونگر یا همان طارم درگز و برنج طارم کلات شناخته شده است که البته معمولاً به اندازه مصرف منطقه و اطراف کشت می‌شود. این مزارع از حوزه آبریز رود درونگر و سد درونگر که از منطقه حفاظت شده تندوره سرچشمه می‌گیرد مشروب می‌شود.
  • خراسان شمالی: برنج در این استان بیشتر در بجنورد کشت می‌شود و برنج پر محصول متداول‌تر است در ضمن برنج محلی کلاتی هم برنج معروف این منطقه است.

استانهای گرمسیر

جغرافی ایران شامل استانهای گرم بسیاری است.

  • اصفهان: عمده برنج این استان که در برخی از مناطق آن کشت می‌شود ،برنج لنجان می‌باشد. چمپای لنجان و گرده هم محصول اصفهان است.
  • خوزستان: برنج شاخص این استان، برنجی است با نام عنبر بو که شاید نسبت به بقیه برنجهای استانهای غیر شمالی معروف تر باشد. عنبر نجفی خوزستان و شمیم هم در خوزستان کشت می‌شود.
  •  فارس: برنجهایی که در این استان رایج است عبارتند از چمپا ، کامفیروز ، چمپای قصر دشتی ، کادوس ، رحمت آبادی (کربالی) و کت سیاه ممسنی.
  • ایلام: برنج رایج در این استان، گرده(برنج گرد) و شمشیری می‌باشد.
  • سیستان و بلوچستان: در مناطقی از این استان مثل نیک‌شهر و سرباز برنجهای پر محصول کشت می‌شود.

مناطقی (غیر شمال کشور) که برنج در آنجا کشت می‌شود عبارتند از:

  • کامفیروز (قصرالدشت) فارس ، جلگه مرودشت ، دشت رامجرد فارس ، دشت کربال ، خرامه و زرقان ، فیروزآباد فارس ، فراشبند و قیروکارزین (عنبربو) و ممسنی فارس
  • خوزستان
  • لنجان اصفهان
  • کلات و درگز خراسان
  • میانه ، خداآفرین ، هوراند و کلیبر آذربایجان شرقی
  • ویسیان و دورود لرستان

انواع برنج

جدول اقتباس شده از مرکز تحقیقات برنج کشور در ادامه می‌آید

قسمت اول مربوط به قبل از موسسه تحقیقات برنج کشور

ارقام معرفی شده قسمت 1
ارقام معرفی شده قسمت 1

 

در ادمه ارقامی از برنج که بعد از ایجاد موسسه تحقیقات برنج به ثبت رسیده اند مطابق جدول مرکز آورده می‌شود

rice type 2 1

rice type 2 2

منابع:

جغرافی محصول – سیب زمینی

جغرافی محصول سیب زمینی در بسیاری از نقاط کشور دیده می‌شود. اما سیب زمینی اردبیل ، دماوند و همدان بسیار معروف‌تر از باقی نقاط کشور است. می‌گویند بهترین سیب زمینی در اردبیل به عمل می‌آید و بیشتر آن به روسیه و جمهوری آذربایجان صادر می‌شود و فقط سیب زمینی‌های درشت آن عمدتاً توسط کارخانه چی‌توز برای تولید چیپس خریداری می‌شود.

سیب زمینی مغز زرد دماوند هم از کیفیت بالایی برخوردار است و سیب زمینی همدان (خصوصاً شهر بهار) در رده بعدی است. مزارع همدان عملکرد چشمگیری دارند و گاه تولید آن به 500 تن در هکتار بالغ می‌شود.

سیب زمینی مجن شاهرود سمنان هم کیفیتی ممتاز دارد.

جغرافی محصول – توت فرنگی

جغرافی توت فرنگی
توت فرنگی

سالانه 120 هزار تن توت فرنگی در کشور تولید می‌شود که حدود 20 هزار تن آن از گلخانه‌ها برداشت می‌شود. قطب تولید توت فرنگی در کشور کردستان است. پس از کردستان ، مازندران و سپس استان گلستان رتبه‌های دوم و سوم را در کشور دارند.

توت فرنگی جیرفت هم از کیفیت بسیار خوبی برخوردار است و البته زودتر از سایر استانها به بازار می‌آید. توت فرنگی جیرفت از هفته آخر اسفند یعنی یک ماه زودتر از گلستان وارد بازار می‌شود و بر سفره عید می‌نشیند.

کردستان به تنهایی 62.5 درصد از توت فرنگی کشور (بیش از 65 هزار تن) را تولید می‌کند. سنندج ، کامیاران ، مریوان و سروآباد بیشترین تولید توت فرنگی را دارند. روستای توریور در منطقه ژاوه رود ، قطب توت فرنگی کردستان است.

می‌گویند در سال ۱۳۴۵ شیخ محمدعثمان سراج‌الدین نقشبندی، مرشد طریقت نقشبندی از سلسله اهل تصوف در کردستان به دلیل محبوبیت زیادی که در میان مسلمانان ترکیه داشت با آن کشور در ارتباط بود و علاقه مندی شیخ به مسائل باغی و گیاهان موجب شد در یک سفر تعدادی بوته توت فرنگی از ترکیه وارد کشور کرده و در باغ چهل هکتاری‌ خود در روستای دورود (از توابع شهرستان سروآباد) بکارد. کشت توت فرنگی در ۱۲۵ روستای کردستان انجام می گیرد. امروزه ارقام پاروس، رقم کردستان، کوین ، الیزا و وینتانا جای ارقام بومی را که خوش‌طعم‌تر و شیرین‌تر بوده‌اند را گرفته‌اند.

مازندران با 17000 تن ، جایگاه دوم را در تولید توت فرنگی دارد. بابلسر و بهنمیر قطب تولید توت فرنگی در مازندران هستند. در مازندران 4000 بهره بردار ، توت فرنگی می‌کارند. در مازندران ارقام پرمحصول سلوا و کاماروسو ترویج شده‌اند. در این استان بطور متوسط از هر هکتار 10 تن محصول برداشت می‌شود.

مزرعه توت فرنگی مازندران
مزرعه توت فرنگی – مازندران بهنمیر بابلسر

در گلستان روستای شفیع آباد فندرسک رامیان بیشترین تولید توت فرنگی را در استان داراست. این روستا که گردشگران ، آن را با آب‌بندان زیبا و دیدنی‌اش می‌شناسند از 50 سال پیش – که ابراهیم علیمردانی بذر توت‌فرنگی را به شفیع ‌آباد آورد – در تولید توت‌فرنگی مرغوب در کشور هر روز نام‌آورتر شده است. استان گلستان با محوریت شهرستان رامیان حدود 9 هزار تن توت فرنگی در سال تولید می‌کند. برداشت توت فرنگی در استان گلستان از اواخر فروردین شروع شده و در خرداد ماه پایان می‌یابد. و همیشه در اردیبهشت جشنواره توت فرنگی در شفیع آباد برگزار می‌شود.

مزرعه توت فرنگی رامیان
مزرعه توت فرنگی رامیان – سایت فرارو

جغرافی محصول – خرما

خرما در جغرافی جنوبی کشور و تقریباً از خوزستان تا کرمان و سیستان و بلوچستان کشت می‌شود. ایران با تولید یک میلیون و سیصد هزار تن خرما ، حدود 15 درصد خرمای جهان را تولید می‌کند و جایگاه سوم را در جهان به خود اختصاص داده است. همچنین در صادرات خرما رتبه پنجم جهان را دارد. جغرافی جنوب ایران به سبب گرمای طولانی مناسب کشت خرماست.

خرما به نام شهرهایی در کشور معروف است. خرمای بم ، خرمای ایرانشهر ، خرمای جهرم و خرمای دشتستان بیشتر شناخته شده‌است و بعضاً شهرت جهانی دارد.

جغرافی محصول در استان بوشهر

جغرافی بوشهر گرم و مرطوب است. در استان بوشهر در سال 1402 به میزان 174 هزار تن خرما تولید شد که از این میزان 120 هزارتن سهم شهرستان دشتستان بود. خرمای دشتستان خصوصاً شهرستان آب‌پخش در استان بوشهر طعم بی‌نظیری دارد. نخلستانهای آب‌پخش جاذبه گردشگری استان بوشهر است. شهرستان آب‌پخش در مسیر رودخانه شاهپور و نزدیک سد شبانکاره قرار گرفته است و نزدیک نهصدهزار اصله درخت خرما دارد. می‌گویند تولید هر یک کیلو خرما دو متر مکعب آب لازم دارد.

جغرافی محصول خرما بیشتر در جنوب متمرکز است. خرمای کبکاب دشتستان کیفیت ممتازی دارد. اما انواع خرما در دشتستان به عمل می‌آید. خرمای محبوبی ، آلوچه‌ای ، جمی درریز ، بره‌ای (خرمای ریز و شیرین) ، شهابی و پیارم (قهوه‌ای روشن و مناسب برای دیابت) ، خرمای شکر (شیره دار که در شیرینی پزی و حلوای راشی یا حلوا کشی استفاده می‌شود) ، زاهدی یا قصب عمده خرمای منطقه دشتستان است.

خرمای محبوبی و زاهدی می تواند به شکل خارک ، خرما و یا رطب برداشت شود. اما کبکاب فقط به شکل خرما و رطب برداشت می‌شود. کبکاب را می‌شود رست بر (شاخه بر) کرد و در سرخانه ذخیره کرد.

در دشتستان اغلب خوردنی‌های محلی ترکیبی از خرما هستند. خرما کنجدی ، ارده خرمایی ،شکلات خرمایی ، گردو خرما ، خرما پسته‌ای ، حلوا خرمایی ، سرکه خرما ، معجون ، خارک پخته ، خارک طنابی از جمله محصولات ترکیبی خرما هستند.

انواع ترشیجات را با خرمای نارس و خصوصاً ترکیب آن با دانه و برگ سپستان درست می‌کنند.

معمولاً چون خرما طبع گرم دارد اغلب فرآورده‌های آن با غذاهایی با طعم سرد مخلوط می شود تا غذایی با طبع متعادل به دست آید.

کشاورزان دشتستان از قدیم در باغات خود امکانات گرفتن شیره خرما را دارند. این شیره را (که بیشتر از خرمای شکر استخراج می‌شود) کارخانجات از کشاورزان می‌خرند و شیره صنعتی تولید می‌کنند. شیره صنعتی که به زبان محلی به آن شیره شرکتی می‌گویند رقیقتر است و مناسب شیرینی‌پزی است.

در کنار مزارع وسیع نخل در استان بوشهر صنعت خرما و صنایع تبدیلی مرتبط با آن در این استان از اقبال زیادی برخوردار است. اخیراً در دشتستان کارگاههای زیادی برای آرد کردن هسته خرما – که کاربرد دارویی هم دارد – توسعه یافته است. دشتستانی‌ها معتقدند که آرد هسته خرما برای بهبود سلامت بیماران دیابتی و رفع گرفتگی عروق و همچنین تقویت قلب مفید است.

با وجود این محصول در استان، انواع صنایع بسته بندی هم در دشتستان رونق یافته است.

خرمای کبکاب به قیمت کیلویی 60 هزار تومان در دشتستان عرضه می‌شود. خرمای زاهدی درجه 2 و 3 که در استان به آن خرما ضایعاتی هم می‌گویند 15 هزار تومان با این ضایعات تمر یا نوشابه تولید می‌کنند.

بیشترین درآمد صنعت خرمای استان بوشهر از فروش خرمای کبکاب و شیره خرما حاصل می‌شود. امروزه بازار هسته خرما که در واقع ضایعات کارگاههای شیره‌پزی است ، در این جغرافی در حال رشد است.

 

منابع: دنیای اقتصاد

جغرافی محصول – انجیر

انجیر از میوه‌های فراگیر در کشور ماست و در جغرافی گسترده کشور پراکنده است. انجیر برای رسیدن و شیرین شدن به هوای گرم و با رطوبت کافی نیاز دارد. ارقام تجاری معروف انجیر عبارتند از: انجیر خشک سبز استهبان – انجیر زرد پیازی سمنان، انجیر مشکی لرستان و انجیر منجیقی کرمانشاه». انجیر تازه نیز بیشتر در شرق مازندران کشت می‌شود که انجیر سفید گلوگاه مرغوب‌ترین رقم انجیر تازه درشت است.

در سال زراعی ۲۰۲۰- ۲۰۱۹ در سراسر جهان بالغ بر یک میلیون تن انجیر تولید شد که کشور ترکیه در این میان با تولید بالغ بر ۳۰۵ هزار تن بزرگ‌ترین تولید‌کننده انجیر در جهان محسوب می‌شود. از سوی دیگر کشور مصر در این سال تولیدی به میزان ۱۶۷ هزار و ۶۲۲ تن داشت و در جایگاه دوم قرار گرفت. ایران نیز در همین سال بالغ بر ۷۰ هزار تن تولید داشته و چهارمین تولید‌کننده در جهان محسوب می‌شود. میزان صادرات انجیر خشک ایران در سال ۱۳۹۸ (۲۰۱۹) به میزان ۱۳ هزار و ۵۰۰ تن بوده و صادراتی به ارزش ۳/۴۷ میلیون دلار داشته است.

حدود 90 درصد انجیر کشور در استان فارس تولید می‌شود. قطب انجیر کشور استهبان است شهرستانی مرتفع در شرق استان فارس و نزدیک فسا در میانه راه شیراز به سیرجان قرار دارد. ارتفاع این شهر از سطح دریا کمی بیش از 1700 متر است. در جنوب دریاچه بختگان و در فاصله کمی از آن قرار دارد. استهبان با داشتن 25،500 هکتار باغ انجیر که اغلب آن دیم هستند بزرگترین انجیرستان دیم جهان محسوب می‌شود. حدود 20 تا 23 هزارتن انجیر از باغات این شهرستان برداشت می‌شود. 47 درصد انجیر استان فارس در استهبان و ۱۶ درصد در نیریز، ۱۱ درصد داراب و ۱۰ درصد در جهرم و مابقی در شهرستان‌های دیگر استان‌ مانند کازرون تولید می‌شود.

در استهبان علاوه بر انجیر زعفران نیز به وفور کشت می‌شود.

گلوگاه قطب انجیر سفید تازه در شمال کشور است و 150 هکتار باغ انجیر دارد و هر درخت آن بیش از 300 کیلو محصول تولید می‌کند. در مازندران به مردادماه بخاطر روزهای گرم آن ماه انجیر پزان می‌گویند. انجیر سفید ، انجیر زعفرانی و انجیر سیاه ارقام تجاری هستند که در گلوگاه کشت می شوند. بیش از 1000 تن انجیر از مرداد تا مهر از باغات گلوگاه برداشت می‌شود. انجیر گلوگاه مدیون علی‌اکبر ایران‌نژاد است که سالها شخصاً در گلوگاه به ترویج کاشت انجیر پرداخت. او در حاشیه جاده گلوگاه به سمنان بیش از 20،000 درخت انجیر کاشت.

مازندران در کل 250 هکتار باغ انجیر ثبت شده دارد و مجموعاً 2000 تن تولید دارد.

منابع: ویکی پدیاجهان صنعتجهاد کشاورزی گلوگاه

 

منابع: